boş bi sayfa gördüğümde aklıma gelen ilk kelime bu.. Vazgeç.. nedenini tam olarak kestiremediğim bir şey tabii ki.. internette bi şarkı arayacağımda.. veya buraya bir şeyler yazacağımda aklıma ilk gelen kelime..
belki çok büyük anlamları vardır.. belki de sadece bi kelimedir bilemiyorum.. ama bilinçaltımda bi yeri olduğu kesin.. bıkmışlık, usanmışlık, yılmışlık adı her neyse bir sorun var belli ki..
vazgeç.. yazıp; hemen ardından sildiğim bi kelime.. gerçi son zamanlarda her şeye bu tepkiyi veriyorum.. yazıyorum siliyorum.. mesaj olsun, msn olsun, blog olsun.. yaz yaz yaz vee sil... söylemek istediklerimi, daha başlamadan "vazgeç"erek dile getirilmekten çoook uzak bırakıyorum.. söylemek istediklerim sesli birer kelime, cümle olmak yerine; tozlu, karanlık, köhne bi odaya tıkılmışcasına sahipsiz, yalnız ve dokunulmamış oluveriyor..
dokunulmamış cümleler.. söylenmemiş şarkılar gibi.. klasik oldu değil mi bu tabir.. oysa ne klasik değil ki... ne farklı ki.. ne!? uğruna "vazgeç" denilmeyecek kadar yazmaya, söylemeye değer ki?? fikirlerim, duygularım.. hangisi, herhangi birinin kulaklarında bir ses tınısı olduğunda canlanacak, hayat bulacak şeyler ki??..
"vazgeç" ki bu yazı da bitsin çabucak.. yarım.. paramparça..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder